Het waarom van Diaconie

Diaconaal predikant Fred van Helden zoekt in Delft, waar mensen hulp nodig hebben en waar kerken en maatschappelijke organisaties hulp bieden. Hij probeert bruggen te leggen om samen de stad van dienst te zijn.

Delft een tuin vol bloemen

Delft is net een tuin met bloemen. Rondlopend in de stad ontdek ik telkens weer nieuwe bloemen, nieuw initiatief, (een ontmoetingsplek of een hulporganisatie) Aan de andere kant leer ik, dat er veel te doen is. Er zijn mensen genoeg, die gebukt gaan onder de zorgen of aan het eind van hun geld er nog een maand over is, die kampen met ziekte, eenzaamheid, of de vlucht zijn. Er is genoeg te oogsten.

Met de ogen van God kijken

Ik probeer met de ogen van God naar de mensen te kijken. Met liefde voor mensen. Als beeld van Godf mogen wij een goed bewaarder zijn van de schepping , en voor onze naaste een goede buur. Speciaal voor hen, die in de knel zitten en niet gezien worden.

Jezus is een verbinder

Jezus is het voorbeeld. Hij was een verbinder. Hij verbond wie gewond was. zocht hen die verdwaald zijn, of verstrikt. Jezus verbindtop verschillende niveau. Hij verbindt wonden. Hij vindt ook hen die er buiten liggen met de samenleving maar verbond. En hij verbindt hun leven met Gods verhaal.  Hij heelt en geeft hen hoop, zicht op een toekomst, een nieuw leven in de gemeenschap. Hij laat hen horen dat Gods rijk voor hen nabij was. Hij geeft hen kracht om op te staan.

Diaconie is mensen zien en een relatie aangaan

Daar zit voor mij ook de drijfveer. Diaconie is voor mij veel dan verwijzen. Diaconie is mensen zien en een relatie aangaan. En dat is hard nodig in onze samenleving. We zijn zo individueel geworden. In Delft staan toren van Babels waar mensen letterlijk niet verstaan. En je wordt geacht alles zelf te doen. En Bij elke instantie krijg je een afgemeten tijd voor een deel van je vragen.

Een gemeenschap die elkaar van dienst is

Ik wil de gemeenschap terug in de stad, wijk, en kerk dat je elkaar ziet en voor elkaar een hand een voet, een hart bent

Goud in de kerk

Als kerken kunnen we hier veel in betekenen. We hebben inde kerken goud in handen.

– Wij hebben tijd, meer dan de 20-30 minuten die men bij instanties krijgt
– Wij kijken naar heel de mens, niet naar één aspect, bijv. armoede, of ziekte,
– Wij weten van butsen en falen. We beschouwen ons allemaal als zondig, als mensen met fouten en tekortkomingen. Maar we weten ook van vergeving en dat we opnieuw mogen beginnen.
– Wij weten van een gemeenschap. Je bent niet alleen. Je mag erbij horen. Je mag schuilen en opademen.